بلاگ

هنگام صحبت با کودکان دقت بیشتری بکار ببرید

پنج جمله ایی که نباید در صحبت با کودک بکار برده شود

۱- گریه نکن

گریه کردن کودک در پی تحریک احساس اوبایستی توسط والدین درک و پیگیری شود و نه سرکوب.

نشان دادن غم، ناراحتی، شادی و عصبانیت مانع از گوشه گیری و درونگرا بودن در بزرگسالی میشود.؛ Dr.Berman

۲- ان خوراکی چاق کننده است

بیان جملاتی از ان قبیل باعث ایجاد تصور ذهنی اشتباه کودک از بدن خود میشود، از جملاتی مثل ؛ اگر از خوراکیهای سالم استفاده کنی بهتر است؛ تاثیر مثبت بیشتری برای کودک خواهد داشت

.Marc S. Jacobson, M.D, professor of pediatrics and epidemioligyat Nassau University

۳- کمکت میکنم

پیشنهاد کمک شما به کودک باعث ارزیابی و دست کم گرفتن کودک از خود میشود.

Myrna Shure, Ph.D., professor emeritus of psychlogy at Drexel University

۴-کارت عالی بود

بررسی های روانشناسی نشان داده که بیان جملاتی نظیر ؛ کارت عالی بود، بینظیری و ....؛ کودک را به گرفتن تایید از شما وابسته کرده و جلوی انگیزه و پیشرفت او را میگیرد.

؛Jenn Berman, Pys .Dنویسنده کتاب A to Z Guide to Raising Happy , Confident Kids

۵- عجله کن

بجای جمله عجله کن از جمله ارامتری مثل ؛ بهتره هر دومون عجله کنیم؛ بدینصورت نشان میدهید که کودک تنها نیست و بصورت تیمی کار را انجام میده.

.Linda Acredolo, Ph Dr

شما اولین کسی هستید که میتوانید مسولیت پذیری را به کودک خود اموزش دهید.

هفت راهکار مهم برای اموزش مسولیت پذیری به کودکان

۱- نمونه و مثال باشید

به خاطر داشته باشید که کوچکترین عمل و رفتار شما درس زندگی برای کودکان است. کودک رفتا شما را سرمشق قرار میدهد بدون انکه خودو یا شما متوجه شوید. بطور مثال: شما قول رفتن به گردش را به کودک دادهاید که بخاطر مشکل کاری مجبور به کنسل کردن ان میباشید. شما ممکن است بسادگی ان را فراموش کنید ولی این میتواند به منزله ان باشد که قولی که مبایست انجام شود و نشد و میتواند زیاد هم مهم نباشد.

سعی کنید به قول خود عمل کنید.

۲-تشویق کردن کودک به راستگویی

خیلی از مواقع کودکان مسایل خود را برای والدین بدون ترس و تردید مطرح میکنند، در این مواقع نشان دهید شنونده خوبی هستید بدون انکه قضاوت کنید و یا نظری دهید.سعی کنید ارامش خود را از دست ندهید حتی اگر مطلب بیان شده از طرف کودک بر خلاف میل شما باشد، اجازه دهید کودک حقایق را برای شما بازگو کند.

۳-تلاشهای کودک خود را به زبان اورید

وقتی کودک کاری را با مسولیت انجام میدهد قدردانی از او باعث تکرار در انجام میگردد.

۴-پاداش هفتگی برای او تعیین کنید

سیستم پاداش برای مسولیت پذیری کودک ایجاد کنیم، شما میتوانید از سیستم برچسب ستاره در پایان هفته برای نشان دادن پیشرفتهای وی استفاده کنید.

۵-اجازه دهید خودش راه حل را پیدا کند

اگر کودک در انجام کاری با مشکل مواجه شد بلافاصله کمکش نکنید، اجازه دهید خود به دنبال راه حل باشد. اگر از شما برای کمک درخواست کرد فقط راهنمایی بسوی فکر کردن باید باشد نه خود راه حل.

۶-ارجحیتها را برایش روشن کنید

شناساندن ارجحیتها گام مهمی برای اموزش مسولیت پذیری کودک میباشد، بهتر است تفاوت بین انچه مهم برای انجام است و انچه میتواند بعدا انجام شود را متوجه شود.بطور مثال اگر بعد از بازی درخواست رفتن به استخر را دارد بایستی خیلی ساده و محکم به او بگویید میتواند به استخر برود ولی اولویت با مرتب کردن وسایل میباشد.

۷-تاکتیک خود را عوض کنید

شما ممکن است بارها چیزی را برای کودک گفته باشید که انجام نداده است، زمان ان رسیده که تاکتیک خود را تغییر دهید، بطور مثال بارها به فرزند خود گفته اید که در هنگام ورود به منزل لباس خود را در جا لباسی بگذارد و او عمل نکرده است، پس با تاکتیک جدید از او بخواهید برگردد و دوباره وارد منزل شود و برخورد متفاوتی اینبار نشان دهید.

تغییر تاکتیک به کودک کمک میکند به راه حل های حل مشکل از زوایای گوناگون نگاه کند

شناخت کودک یکی از مقدمات مهم تعلیم و تربیت میباشد.عدم شناخت شما از کودک خود اغلب باعث قضاوتهای اشتباه در مورد وی شده و موجب تصمیم گیریهای غیر اصولی می گردد. وقتی شما دید صحیح از فرزند خود نداشته باشید ممکن است در شناخت از قابلیتهای فرزندتان با مشکل روبرو شوید، بعضی مواقع عدم شناخت شما بی ضرر است ولی در اکثر مواقع با ضررهای جبران ناپذیری همراه میباشد.

پنج راهکار مهم و ساده برای شناخت فرزندان:

۱- مشاهده کودک

در هنگام خوردن، خوابیدن، بازی کردن به بررسی اینکه چه احساس و عکس العملهایی در این مواقع بروز میدهد بپردازید. بطور مثال عکس العمل وی در موقع خوردن سبزیجات که مورد پسندش نیست و یا قانون خوابیدن به موقع، طرز وفق دادن خود با محیط های جدید، عکس العمل او در مقابل انجام کارهای جدید و یا به اشتراک گذاشتن وسایل خود با دیگران.

۲- صرف وقت مفید و با کیفیت برای کودک

زمان بیشتری را برای صحبت کردن و بازی کردن با کودک خود صرف کنید به گونه ایی که کاملا به او توجه کنید و با طرح سوالاتی او را وادار به ابراز نظر کنید، طرح سوال بایستی بگونه ایی باشد که او را به بیان جواب با توضیح بیشتر ترغیب نماید. بطور مثال : ایا این کارتون را دوست داری سوال خوبی نیست چرا که وی در جواب به بلی یا خیر اکتفا مینماید بلکه طرح سوالی نظیر اینکه نظرت در مورد این کارتون چی هست او را به تفکر و توضیح بیشتر وادارمیکند.

۳- توجه به محیط اطراف کودک

رفتار کودک شما تحت تاثیر ادمهای اطراف او میباشد و اینکه او با انها چگونه ارتباط میگیرد. بطور مثال اگر کودک شما رفتارهای نا بهنجاری نشان می دهد بهتر است محیط او را زیر نظر گرفته و رفتار اطرافیان را مد نظر قرار دهید.

۴-شنیدن هر انچه فرزندانتان میگویند

نه تنها بشنوید بلکه نشان دهید که متوجه شده اید و درک از گفته های فرزندتان داشته اید، هر انچه را نفهمیدید سوال کنید و مطمین شوید که منظور وی را متوجه شده اید.

۵- شناخت هوش احساسی و هیجانی (EQ) کودک

هوش هیجانی به کودک کمک میکند تا در موقعیتهای تهدید کننده و خطرناک واکنش مناسبتری برای نجات خود انجام دهد همچنین والدین با کمک شناخت هوش هیجانی کودک میتوانند به ریشه های غم و وشادی وی پی برده و ان را مدیریت کنند. داشتن اگاهی در مورد هوش هیجانی کودک الزامیست و بهتر است محیطی فراهم شود که کودکان به راحتی به بیان احساس خود بپردازند، از بچه خواسته شود احساسات خود را نقاشی کند و به زبان اورد.

يكي از اهداف و وظايف مهم آموزش و پرورش ايجاد زمينه ­ای براي رشد همه جانبه فرد و تربيت انسان­ هاي سالم، كارآمد و مسئول براي ايفاي نقش در زندگي فردي و اجتماعي است. از آنجايي كه دانش آموزان به عنوان ركن اساسي نظام آموزشي كشور، در دستيابي به اهداف نظام آموزشي نقش و جايگاه ويژه­ اي دارند، توجه به اين قشر از جامعه از لحاظ آموزشي، تربيتي، باروري و شكوفايي هر چه بيشتر نظام آموزشي و تربيتي جامعه را موجب مي­گردد. با اين وجود از كل دانش آموزاني كه وارد سيستم آموزش و پرورش مي ­شوند، تعداد كمي مي­ توانند استعدادهاي خود را شكوفا نموده، و بر مشکلات زندگی و شرایط چالش بر­انگیز تحصیلی غلبه نمایند، و به اصطلاح عملكرد تحصيلي خوبي از خود نشان دهند (آهرن و نوریس،2010). شواهد پژوهشی تاکید کرده اند که دانش آموزان در طول تحصیل با انبوهی از تنیدگی ­ها مواجه می­شوند و تجربه نقش دانش آموزی، زمینه مواجهه با طیف وسیعی از تجارب تحصیلی تنیدگی زا را برای گروه­های مختلف دانش آموزی به همراه می­ آورد (بروگهام، زیل، مندوزا و میلر،2009). موفقیت افرادی که با توجه به دوران کودکی پرخطر، انتظار می­رفت به افرادی نابهنجار بدل شوند، موجب شد تا توجه پژوهشگران به ويژگی ­ها، شرايط و موقعیت ­هايی معطوف شود که پیامد­های منفی پرورش در شرايط نامطلوب را تغییر می­دهند. در همین راستا، لوتار (2006) به فرآيندی اشاره کرد که افراد را قادر می ­سازد بر عوامل تنیدگی­زای زندگی خويش غلبه داشته باشند. وی اين فرآيند را تاب آوری نامید. مفهوم تاب آوری از علوم طبیعی وارد ادبیات روان شناسی شده است (میلرو همکاران ،2010). تاب آوری به ظرفیت بازگشت از چالش­ های اجتماعی، مالی و يا احساسی به تعادل مجدد اطلاق شده و بیانگر توانايی فرد جهت سازش يافتگی مجدد در برابر غم، ضربه، شرايط نامطلوب و عوامل تنیدگی­ زای زندگی است. به عبارت ديگر، تاب آوری سازگاری مثبت در واکنش به شرايط نامطلوب است. تاب آوری به معنای مقاومت فعل پذير در برابر آسیب ­ها يا شرايط تهديدکننده نیست، بلکه فرد تاب آور مشارکت کننده فعال و سازنده محیط پیرامونی خود می­ باشد (رزنیک،2010).پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش خانواده بر تاب آوری دختران نوجوان انجام گرفته است.

روش: این پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دختران سنین نوجوان شهرستان بوشهر می باشد. از جامعه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای تعداد  70 نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه به صورت تصادفی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات این پژوهش پرسشنامه تاب آوری کونر و دیدیدسون(2003) است.

نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین نمرات آزمودنی هایی که والدین آنها آموزش خانواده دیده بودند در پس آزمون به طور معنی داری بیشتر از میانگین تاب آوری دانش آموزانی بود که والدین آن ها آموزش ندیده بودند.